Het sapkuuravontuur van Ruth en Marieke - de laatste dag!

‘Wat mogen we dan eten? Toch wel bami ofzo?’ Aldus Ruth, die gek is op eten. ‘Mijn man gaat in de keuken altijd helemaal los; vis, vlees, vegetarisch, noem het maar op. Vooral veel. En lekker. Ik kan daar altijd zo van genieten! Ik mis dat.’ Gisteren stopte ze, tijdens het bakken, uit gewoonte een reepje pannenkoek in haar mond. ‘Ik heb het gelijk uitgespuugd, ik schrok er gewoon van.’ Ruth kijkt met gemengde gevoelens terug op deze dagen. Ze heeft het moeilijk gehad, kon na de eerste dag pas genieten van hét dagelijkse diner in de vorm van een soepje (mits haar gezinsleden niet allemaal een hapje wilden proeven), maar is blij met het fijne en gezonde gevoel dat ze eraan overhoudt. ‘Als het boek van Sapje er is, ga ik zeker mijn eigen detoxkuur samenstellen!’

Marieke is het met Ruth eens wat betreft het gevoel dat je eraan overhoudt, alhoewel ze nu erg snakt naar iets om op te kauwen. Ze houdt zich aan de regels en elke dag worden dezelfde sapjes op hetzelfde tijdstip keurig opgedronken, althans… ‘Tijdens een werkafspraak heb ik mijn water-met-klei-sapje maar even uitgesteld.  “Nee bedankt, ik hoef geen koffie, ik hou het bij mijn klei-shotje” Ze zien me aankomen!’ Morgen mogen ze weer groene groentes, fruit, noten en zaden. De dagen daarna weer iets meer, denk aan bonen, zuivel en bruine rijst. ‘Daar ben ik allang blij mee, ik ben me veel bewuster geworden van alle tussendoortjes die ik nam, vooral die kopjes koffie.' Marieke belooft plechtig dat ze gaat minderen. ‘Voor mij nu minder koffie en tussendoortjes, en – waarom verbaast mij dit niet – meer sapjes!’

Ik vind dat ze wel een applausje hebben verdiend.