De kok van seks, drugs en rock-'n-roll
De kok van seks, drugs en rock-'n-roll, die eigenlijk liever romans en reisverslagen schrijft waar eten een hoofdrol in speelt, zegt op de cover: 'Beter wordt het niet'.
Wat is er gebeurd met de man die ons ooit een kijkje in de professionele keuken gaf: het heroïnegebruik, de drankgelagen, de cocaïneneuzen, en dat gepaard met het zwaaien met messen door heftig getatoeëerde armen. Het antwoord is eigenlijk vrij simpel: ook Bourdain werd een dagje ouder. Niet alleen merkte hij dat het na z'n vijftigste allemaal niet meer zo wild hoefde, hij werd ook vader. Opeens zag hij in dat het leven niet meer een film was waar hij constant de hoofdrol in speelde, maar dat zijn dochter Ariane veel en veel belangrijker was. Een huiselijk leven, een gelukkig gezinnetje en lekker thuis koken voor dochterlief en haar beste vriendje Jacques. Die twee schijnen onafscheidelijk te zijn en het boek is aan hen opgedragen.
Het huiselijk geluk heeft niet heel erg lang mogen duren, eind vorig jaar scheidde Bourdain van de moeder van Ariane. Maar de tien jaar die het geluk duurde, heeft wel een erg fijn kookboek opgeleverd. Bourdain zegt zelf in het voorwoord dat de recepten in zijn boek absoluut niet vernieuwend zijn: 'Als je op zoek bent naar een culinair genie dat je naar het Beloofde Land van de ultieme creativiteit leidt, dan ben je aan het verkeerde adres.' Het zijn vooral veel culinaire jeugdherinneringen die hij met zijn dochter wil delen.
En wat levert dat dan op? Heilbot gepocheerd in eendenvet; octopusbouillon als basis voor visschotels; tosti's met gekaramelliseerde uien en witte gazpacho. Maar ook alledaagse recepten als: Caesar salad, gehakte lever op roggedesembrood en in de pan gebraden eend met rode kool. Geen enkel dessert in het boek, Bourdain is er geen liefhebber van en kan ze niet maken. Hij eet kaas, en dan niet zomaar kaas maar Stilton en daar drinkt hij een glaasje port bij.
Bourdain heeft een hekel aan 'health freaks en foodbloggend volk', daar staat hij lijnrecht tegenover. Zijn ruigheid is hij voor een groot deel kwijt; zijn liefde voor eten spat wel van de pagina's. Hoe fijn is het dat wij, gewone stervelingen, weer eens een gewoon smakelijk, goed, degelijk kookboek in handen hebben.
